به ياد رفيق بهزاد جمشيدى
سياوش دانشور

امروز رفيق و نزديکى عزيز با صدائى گرفته در تلفن گفت : "بهزاد رفيق نزديکم درگذشت"! تازه از سفر برگشته بودم و اين خبر ناگوار را نديده بودم. بهزاد عزيز در خواب سکته کرده بود و متاسفانه هرگز بيدار نشد. اخيرا دکتر خانوادگى اش به او گفته بود که کلسترولش بالاست و حتى فرصت نکرده بود که داروهايش را بگيرد!

بهزاد از زندانيان کمونيست دهه شصت بود. گمان نميکنم در ميان زندانيان دهه شصت و انقلابيون و مخالفين جمهورى اسلامى فردى پيدا شود و از بهزاد نازنين با احترام ياد نکند. او کمونيستى شريف٬ انسانى دوست داشتنى٬ يک رفيق هميشه آماده در شرايط سخت٬ و انسانى با عاطفه و بشدت مهربان بود. بهزاد انسانى زحمتکش بود. او همان اندازه کار ميکرد که زندگى اش را بگذراند. زندگى اى که همواره با رفاقت و دست و دل بازى آميخته و به وجه برجسته اى از شخصيت اش تبديل شده بود. صد افسوس که زود از ميان ما رفت!

خبر مرگ نابهنگامش روزهاى زندان و رفاقت هاى قديم را مانند نوارى تند شده مقابلم قرار داد. هنوز باورش سخت است. آخرين بار در کانادا ديدمش و حيف که آخرين بار بود.

درگذشت رفيق بهزاد عزيز را به اعضاى خانواده محترم جمشيدى٬ به بستگان٬ به دوستان و همرزمان سالهاى طولانيش٬ و به همه زندانيانى که بهزاد عزيز را ميشناختند و دوستش داشتند٬ صميمانه تسليت ميگويم و در غم همه آنها شريکم.

يادش گرامى باد!

٢٢ تير ١٣٩١ – ١٢ ژوئيه ٢٠١٢